آن غول زیبای شلنگ انداز

نیاز سلیمی از لوون هفتوان میگوید:

دو سه روز بعد از اينكه وارد تورنتو شد به من زنگ زد. سعيد كاردر قبلا راجع به او و آمدنش صحبت مختصرى با من كرده بود و اينكه وقتى رسيد ميخواهد ديدارى داشته باشيم. يكشنبه بعد از ظهرى بود در ماه آگوست. گوشى را كه برداشتم خودش را معرفى كرد و فورأ اسم سعيد را ذكر كرد كه براى من نشانه فروتني بود يعنى اينكه قرار نيست من او را بشناسم يا بياد بياورم. آن وقت ها خانه من در گيلدوود بود در كنار درياچه انتاريو. قرار شد در پلازاى نزديك خانه همديگر را ببينيم. من هم فروتني كردم و نگفتم: تو كه من را ميشناسى پس همديگه رو پيدا ميكنيم. پرسيدم: نشانه اى چيزى؟ گفت: چاق و كچل. وقتى به پلازا رسيدم در خلوت عصر يكشنبه بيش از دو سه نفر كسى آنجا نبود و  آدمى با آن مشخصات  به راحتى به چشم ميامد. مردد بودم كه جلو بروم. انگار منتظر فرصتى بودم براى تعارفات سنتى كه وانمود كنم نه چاق است و نه كچل كه روبرويم سبز شد و با خنده گفت: نشانه ها رو باور نكردى و فكر كردى دلبرى ميكنم. هر دو خنديديم و رفيق شديم و رفتيم به سمت درياچه.