عرفان نورایی، سرمایه ملی

مینا رحیمی – تورنتو: سیستم آموزشی مناسب، نه تنها زیرساخت های رشد و شکوفایی استعداد ها را فراهم میکند، بلکه یکی از ارکان مهم طراحی آینده اقتصادی و سیاسی هر جامعه و کشور است. متاسفانه بسیاری از جوانان ایرانی به دلیل سیستم آموزشی ناکارآمد موجود در ایران یا موفق به کشف استعداد و پیگیری علایق خود نشده و یا برخی دیگر با وجود کشف علایق خود امکان پیگیری آن را در داخل کشور پیدا نمی کنند و مجبور به ترک وطن برای رسیدن به آرزوهای خود می شوند.

عرفان نورایی ۱۹ ساله نمونه ای از این جوانان با استعداد است. او برای رسیدن به آرزوهایش و ادامه گام برداشتن در مسیر موفقیت، دو سال پیش به همراه خانواده اش از ایران به کانادا مهاجرت کرده است، و هم اکنون در رشته مهندسی برق در دانشگاه یورک ادامه تحصیل میدهد.

عرفان تاکنون موفق به ثبت دو اختراع شده است و در نمایشگاه های علمی زیادی شرکت کرده و ایده های خود را به نمایش گذاشته است.  در این روند رو به رشد نورایی موفق به دریافت لقب افتخاری مخترع یا INV در سال 2021 از سوی فدراسیون جهانی مخترعین (ایفیا) شده است. همچنین در همین سال،  با اختراع خود با عنوان “سیستم تشخیص فوتون مبتنی بر تحلیل و پالایش سیگنال های نوری حامل اطلاعات دیجیتال” در مسابقات بین المللی ایفیا که بین اعضای این فدراسیون برگزار می شود به عنوان نماینده کانادا شرکت کرده و توانسته مدال برنز این رویداد علمی را بدست بیاورد.

در گفتگو با نشریه تیتر، نورایی به گوشه هایی از داستان زندگیش و از علاقه اش به فعالیت های علمی می گوید. عرفان از کودکی به هوا و فضا، فیزیک و نجوم علاقه زیادی داشته است، و همواره در خصوص شاتل ها، فضاپیماها و نحوه کار آن ها مطالعه می کرده و در ادامه این جستجو ها، شاتل هایی با وسایل ساده مانند چسب و کاغذ برای خودش  می ساخته است. حتی زمانی که خانواده اش عکس هایی از ساخته های او را به ناسا می فرستند، ناسا در نامه ای به آن ها مدرسه ای برای ثبت نام او در آمریکا، معرفی و پیشنهاد می کند.

زمانی که عرفان بزرگتر می شود، علاقه اش به فیزیک بیشتر شده و همواره در حال مطالعه کتب فیزیک پیشرفته بوده است. او در ۱۵ سالگی اولین ایده خود را با عنوان “سامانه آشکارساز فوتونی و نمایشگر تابش فوتوالکترون در اثر فتوالکتریک” ارائه می دهد. این اختراع او که دارای تاییدیه های علمی است، جایزه جشنواره خوارزمی را کسب کرده و برگزیده کشوری میشود. اما زمانی که او هیچ حمایتی از سوی مسئولان ایرانی برای گسترش اختراعات خود دریافت نمیکند، تصمیم به مهاجرت به کانادا میگیرد.

عرفان که از منتقدان سیستم آموزش در ایران است به مجله تیتر می گوید: “به نظر من کنکور قاتل خلاقیت جوانان ایرانی است و آسیب زیادی به سلامت روان آن ها وارد می کند. سیستم آموزشی در ایران به نحوی طراحی شده است که دانش آموزان فقط مانند ربات درس می خوانند. من هیچ وقت برای کنکور درس نخواندم و همواره دنبال علایقم رفتم.”

عرفان دومین اختراع خود را در ۱۷سالگی کلید می زند و دستگاهی را ابداع می کند که قادر به کاهش نویز از سیگنال های نوری است. این دستگاه علاوه بر کیفیت بالا، قیمت کمی هم دارد. این اختراع با عنوان “سیستم آشکارساز فوتون برای تجزیه و تحلیل و کاهش نویز سیگنال های نوری حامل اطلاعات دیجیتال” دارای تاییدیه های علمی است و در کشور آمریکا نیز ثبت اختراع شده است. این روزها نورایی ساکن تورنتو، علاوه بر تحصیل در دانشگاه یورک، بر روی مطالعات آزاد خود نیز کار می کند و در تلاش است تا بتواند اختراعات جدیدی به پرونده کاریش اضافه کند.

علاوه بر فعالیت های علمی، نورایی نیم نگاهی هم به حوزه سیاست دارد و به مدد شور جوانی در این زمینه فعالیت میکند. عرفان در اینباره می گوید: “دوست دارم حامی ایرانیان کانادا باشم و حقوق از دست رفته آن ها به دلیل شرایط سیاسی ایران را احقاق کنم. من به عنوان عضو شورای جوانان وزیر تجارت فدرال فعالیت می کنم و در حزب لیبرال هم کار کرده ام و علاقه دارم که در سطوح علمی – سیاسی فعالیت کنم.”

لازم به ذکر است که  اختراع دوم او و کسب مقام در مسابقات ایفیا بازتاب های گسترده ای در رسانه های کانادا، محافل علمی و سیاسی داشته است. جان توری شهردار تورنتو، داگ فورد نخست وزیر اونتاریو، نماینده جاستین ترودو نخست وزیر کانادا، نماینده ملکه الیزابت، دانشگاه یورک، اعضای سنا، وزیر تجارت فدرال، نمایندگان مجلس فدرال، Start up Canada، Communitech و اکانت رسمی دولت کانادا از فعالیت های نورایی تقدیر کرده و همچنین دولت کانادا به او وعده سرمایه گذاری در این طرح را داده است.

او که به دنبال تاسیس شرکتی است تا بتواند از آن طریق به ثبت اختراع و ساخت طرح هایش بپردازد، معتقد است باید جوایز بیشتری کسب کند تا بتواند حمایت مالی دولت را جلب کند. نورایی اصلی ترین هدف خود را حمایت از جوانانی می داند که به دلیل سیستم آموزشی نادرست در ایران نتوانستند به دنبال علایق خود در زمینه های مختلف بروند و استعداد آن ها نادیده گرفته شد.