عرض اندام نامزدها برای کرسی شهرداری

حاشیه های میزگردی با کاندیداهای شهرداری تورنتو

هلیا قاضی میرسعید
کانادا
***

شهرداری مرکزی تورنتو دوشنبه شب – 26 ماه می 2014– صحنه تاخت و تاز کاندیداهای شهرداری تورنتو بود. از بین 54 نفری که برای این سمت ثبت نام کرده بودند، 9 نفر به مراسم میزگرد با کمیته رسانه های قومی دولت کانادا آمده بودند. مراسمی که John Tory با 40 دقیقه تاخیر در آن حاضر شد و David Soknacki خیلی زود آن را ترک کرد تا به قرار ملاقات دیگری برسد.

در این ماراتن که از ساعت 6 عصر شروع شد، هر یک از کاندیداها در 5 دقیقه سرفصل اولویت های کاری خود را برشمردند و سپس آماده شدند تا در برابر پرسش های اهالی رسانه از برنامه های خود در صورت رسیدن به پست شهرداری، دفاع کنند.

در گوشه ای از میز، Morgan Baskin جوانترین کاندیدای شهرداری نشسته بود. او در حالی در این جلسه حضور پیدا کرده بود که همزمان خود را برای امتحانات آخر سال مدرسه آماده می کند. این کاندیدای 18 ساله که امسال از دبیرستان فارغ التحصیل می شود، در کنار چهره هایی چون:

Olivia Chow, Karen Stintz, Sarah Thomson , John Tory , Erwin Sniedzins, Michael Nicula, Dewitt Lee,David Soknacki به رقابت می پردازد.

او به عنوان اولین سخنران، حرف هایش را این طور آغاز کرد:«من اینجا نیامده ام تا سوژه خنده شوم. من می خواهم در این شهر زندگی کنم. به همین دلیل می خواهم در تصمیم گیری هایی که مربوط به این شهر است و با مالیاتی که من می پردازم، انجام می شود، سهیم باشم.»

هر چند او جوانترین و کم تجربه ترین کاندیدای شهرداری است و شاید کمترین شانس را برای رسیدن به این سمت دارد، اما بسیاری حضور او را در کنار مرد کار کشته ای چون John Tory که سابقه فعالیت های سیاسی او، شاید به اندازه سن Morgan Baskin باشد، دلیلی برای دموکراتیک بودن دولت کانادا می دانند.

Olivia Chow دومین سخنران جلسه بود، سخنرانی که آرامش و انرژی در صدایش موج میزد. چاو از تجربه هایش در زمینه های مختلف اجتماعی و سیاسی صحبت کرد و اینکه وقتی به تورنتو آمد به عنوان یک مهاجر، چه سختی هایی را برای یادگیری زبان کشید و چه مشکلاتی برای تطبیق با زندگی در کانادا پشت سر گذاشت. او تاکید کرد که «ما دیگر Rob Ford را نمی خواهیم و وقت آن رسیده که شهردار جدیدی داشته باشیم و همچنین شهر بهتری برای زندگی.»

چاو همچنین از آمار بالای بیکاری جوانان سخن گفت و اینکه باید هر چه زودتر برای رفع این مشکل راه حلی پیدا کرد.

Chow در صورت پیروزی در انتخابات شهرداری، سومین شهردار زن و اولین شهرداری خواهد بود که خارج از کانادا متولد شده و مهاجر است. او یک روز پس از استعفا از نمایندگی پارلمان کانادا از حزب نیودمکرات از حوزه Spadina در تورنتو، نامزدی خود را برای شهرداری تورنتو رسما اعلام کرد.

سپس نوبت به Dewitt Lee رسید. او با صدایی رسا و هیجان زده، در مورد نیاز تورنتو به تشویق صاحبان مشاغل صحبت کرد و اینکه تورنتو باید به جایی تبدیل شود که مردم، به نیازمندان کمک کنند و گفت:«دوست دارم تورنتو به شهری تبدیل شود که صاحب قلب است.»

Michael Nicula تنها کسی بود که صحبت هایش را با اعتراض به عملکرد اولیویا چاو آغاز کرد که با اخطاری از سوی برگزارکننده جلسه مواجه شد. به گفته Nicula دوره نمایندگی چاو در دولت فدرال یک سال دیگر به پایان می رسد در حالیکه او این صندلی را برای کاندیداتوری شهرداری تورنتو ترک کرده و هزینه انتخاب جایگزینی برای چاو، یک میلیون دلار است و این هزینه از مالیاتی که شهروندان می پردازند، تامین می شود.

این کاندیدا که او هم سالها پیش به کانادا مهاجرت کرده است، مدارک تحصیلی زیادی در حوزه مختلفی چون معماری، حسابداری و… داشت و در پاسخ به هر سوالی که از او پرسیده می شد، مدارک تحصیلی و تخصص هایی را که داشت، یادآور می شد.

در ادامه نوبت به Erwin Sniedzins رسید. او که تاجر بسیار موفقی است، صحبت کوتاهی کرد و از فعالیت هایش در محل زندگی اش Yonge – Eglinton گفت. همچنین کتاب و بوروشورهایی را که تهیه کرده بود، به حاضران در جلسه نشان داد.

David Soknacki رئیس سابق کمیسیون بودجه شهرداری، ضمن خوشامد گویی، گفت که می خواهد تا شهردار شود تا تغییرات لازم را در تورنتو ایجاد کند، نه اینکه فقط بهانه جویی کند. دیوید سوکناکی از جمله اولین افرادی بود که برای کرسی شهرداری ثبت نام کرد.

Karen Stintz رئیس کمیسیون حمل و نقل عمومی تورنتو(TTC) صحبت هایش را با تاکید بر تجربیاتش و توانایی در تصمیم گیری های درست، آغاز کرد. او که بسیار تند حرف میزد، گفت در این جمع تنها کسی است که در 11 سال گذشته، نماینده بوده است و یادآور شد:«من به تمامی حرف هایی که زده ام و قول هایی که داده ام، جامه عمل پوشانده ام و چون در دل همین سیستم کار کردم، با تمامی مشکلات آن آشنا هستم و به همین دلیل خودم را فرد مناسبی برای مقام شهرداری تورنتو می دانم.»

Sarah Thomson مدیر مسئول Women’s Post magazine برای دومین بار است که خود را کاندیدای شهرداری تورنتو کرده، درباره حمل و نقل اظهار نظر کرد و گفت:«معتقدم باید بزرگراه های بیشتری ساخته شود و مردم برای استفاده از آنها پول بپردازند تا بتوان با درآمد حاصل از آن جاده های بزرگتر و بهتری ساخت.»

آخرین نفر در این جلسه John Tory رهبر سابق حزب محافظه‌کار انتاریو بود. او به دلیل حضور در یک برنامه رادیویی با تاخیر در جلسه حاضر شد. Tory نیز دومین باری است که خود را کاندیدای این سمت کرده، گفت:«من همچنان متعجب هستم که شهرداری چطور با مدیریت کسی چون فورد، دارد به کارش ادامه می دهد؟ معتقدم فورد باید هرچه سریعتر استعفا بدهد.»

پس از صحبت های اولیه نامزدها، نوبت به اهالی رسانه رسید تا پرسش های خودشان را مطرح کنند. سوالات بیشتر حول محور حمل و نقل و ترافیک در تورنتو بود و هر یک از کاندیداها از نقطه نظر خود، پاسخ می دادند، جواب هایی که گاه قانع کننده بود و گاه نه. گاه هم در تایید عملکرد Rob Ford بود و البته بیشتر در انتقاد از کارهای او. هر چند راب فورد از حضور در صحنه رقابت کنندگان برای به دست آوردن کرسی شهرداری، کنار رفته، اما همچنان به عنوان یک رقیب قدرتمند در فکر و ذهن دیگر کاندیداها نقش بسته است. این را می شد از صحبت هایی کاندیداها که می کردند، دلایلی که می آوردند و انتقادهایی که داشتند، به خوبی فهمید. گویی آنها هنوز دنبال راهی هستند تا راب فورد را از این چرخه خارج کنند. چرخه ای که اگر فورد در آن حضور داشته باشد، بی شک به صحنه زیباتری از رقابت تبدیل می شود.

یکی از سوالات جالب توجه در این جلسه هم، به موضوع محبوبیت Rob Ford اختصاص داشت و اینکه چرا همچنان مردم از راب فورد حمایت می کنند؟

در پاسخ به این پرسش John Tory گفت:«کانادا کشور آزادی است و مردمش حق دارند هر کسی را که می خواهند دوست داشته باشند و از او طرفداری کنند.»

Stintz هم عقیده داشت راب فورد درس خوبی به همه داده و آن این است که قدرت سیاسی در عمل کردن به قول هایی است که می دهیم. او در ابتدای کارش به برخی از قول هایی که داده بود، عمل کرد، به همین دلیل ردم هنوز او را دوست دارند، اما متاسفانه پس از مدتی دروغ گفتن به بخشی از کارهای روزانه فورد تبدیل شد.

قرار بود خبرنگاران هر کدام یک سوال از یک نماینده بپرسند، اما از همان ابتدا هر خبرنگاری که پشت تریبون قرار گرفت از تمامی نمایندگان خواست تا به پرسش او پاسخ دهند. از این روز جلسه تا ساعت 9:30 شب ادامه داشت و بسیاری از رسانه ها فرصت نیافتند تا سوالات خود را مطرح کنند.