منشوری برای آزادی

سوم ماه می، روز جهانی آزادی رسانه

منشور برای آزادی مطبوعات شامل بندهايی است که توسط روزنامه نگاران ۳۴ کشور در کنفرانس جهانی صدای آزادی در مورد مشکلات سانسور در لندن از تاريخ ۱۶ تا ۱۸ ژانويه ۱۹۸۷ برگزار و تصويب شد.

اين کنفرانس توسط کميته جهانی آزادی مطبوعات(WPCC) و با همکاری فدراسيون جهانی ناشران روزنامه ها(CIEJ)، موسسات بين المللی مطبوعات، جامعه مطبوعات منطقه آمريکا، انجمن گويندگان راديو و تلويزيون ملی منطقه آمريکای شمالی و فدراسيون بين المللی مطبوعات دوره ای برگزار شد.

اين منشور از طرف دبير کل سازمان ملل و مدير کل يونسکو و سازمان های روزنامه نگاران از سراسر جهان تاييد و تصويب شد.

۱- سانسور، مستقيم يا غيرمستقيم غيرقابل قبول است. بنابر اين قوانين و اعمالی که مانع حق رسانه ها برای جمع آوری و پخش آزاد اطلاعات ميگردند ميبايستی لغو شوند و مسئولين دولتی، محلی يا ملی نبايد در محتوای اخبار، حال نوشتاری باشد يا شنيداری دخالت کنند و يا مانع از دسترسی منابع اخبار گردند.

۲- رسانه های مستقل خبری، نوشتاری باشد يا شنيداری بايستی به طور علنی و آزادانه در همه کشورها فعاليت داشته باشند.

۳- نبايد تبعيض توسط دولتها در رفتارشان از نظر اقتصادی و غير آن با رسانه های خبری کشور انجام گيرد. در کشورهايی که رسانه های دولتی نيز وجود دارد رسانه های مستقل نيز بايد همانند رسانه های رسمی، آزادانه به تمام مواد و وسايل لازم برای انتشار و پخش دسترسی داشته باشند.

۴- دولت نبايد مانع دسترسی به روزنامه ها، وسايل چاپ، سيستم پخش، فعاليت آژانس های خبری و دسترسی به پخش فرکانسها و وسايل آن شوذ.

۵- عملکردهای قانونی، فنی و تعرفه گمرکی توسط مسئولان ارتباطات که از انتشار اخبار و جريان اطلاعات جلوگيری ميکنند، محکوم است.

۶- مطبوعات دولتی بايد دارای صفحه مقالات مستقل به سردبير بوده که برای انواع نقطه نظرات باز باشد و اين بايد در قانون و اجرای آن تصريح شود.

۷- ميبايست رسانه های نوشتاری و شنيداری در يک کشور بدون هيچ موانعی به سرويس های خبری و اطلاعاتی دسترسی داشته باشند و مردم ميبايست از دريافت اخبار نوشتاری و شنيداری خارجی بدون هيچ دخالتی به طور آزادانه استفاده کنند.

۸- سرحدات ملی بايد برای روزنامه نگاران خارجی باز باشد. نبايد سهميه برای آن گذاشت. و فرم تقاضای ويزا، اعتبارنامه مطبوعاتی و اسناد مربوطه لازم برای کارشان بايد سريعا به آنها داده شود روزنامه نگاران خارجی بايد اجازه يابند آزادانه در کشور مسافرت کنند و به منابع رسمی و غيررسمی خبری دسترسی داشته باشند. آنها بايد اجازه داشته باشند آزادانه وسايل و مواد لازم حرفه ای خود را وارد يا خارج کنند.

۹- ايجاد موانع بر ورود آزادانه به حرفه روزنامه نگاری يا در کار روزنامه نگاری، کارت مجوز و يا پروسه های ديگر صدور گواهينامه بايد حذف شود.

۱۰- روزنامه نگاران همانند تمام شهروندان بايستی از امنيت برخوردار باشند و از نظر قانونی محافظت شوند. روزنامه نگارانی که در منطقه جنگی کار ميکنند به عنوان افراد غيرنظامی به حساب می آيند و از تمام حقوق و مصونيت داده شده به غيرنظاميان را برخوردارند.