هیرمند تشنه است

مجله تیتر:  گزارشی تصویری به همراه دلنوشته ای از سیامک نامور, عکاس خبری در خصوص مشکلات بی آبی و سختی های زندگی, خصوصا شرایط کودکان, در استان شمال استان سیستان و بلوچستان, ایران. سالهاست که این استان پهناور مرزی با مشکلات بی آبی, خشکسالی, بی کاری و … دست به گریبان است.

“بعد از این سفر روزی نیست که شیر آبی را باز کنم و یاد مردم مظلوم سیستان و بلوچستان نیوفتم. آخر شهریور سال ۱۳۹۷ بود, فرصتی پیش اومد که بازدیدی از مناطق مختلف این استان پهناور داشته باشم. با پرواز به زاهدان رسیدم و با تصاویر زیبایی که در ذهن داشتم خیلی مشتاقانه به سمت هیرمند حرکت کردم. شهری که تا چشم کار می کنه آب و نیزارهای بلند داره و مردمانش مشغول ماهیگیری هستند. چند ساعتی طول کشید تا به مقصد رسیدم از ماشین پیاده شدم، تا دقایقی مبهوت به اطراف نگاه کردم. قایق بود, اما از رود خبری نبود. حس بدی داشتم مثل وقتی که با زیبارویی قرار ملاقات داشته باشی و به وقت ملاقات….

بگذریم. چرخی تو محل زدم, اول خوب تو کوچه پس کوچه های این شهر قدم زدم. یاد فیلم های آخرالزمانی افتادم، انگار من بودم و یه شهر فراموش شده و خالی از سکنه. هوا خیلی گرم بود و من هم چند ساعتی پیاده‌روی کرده بودم. خسته و تشنه لب اسکله نشستم، شدت گرما آزاردهنده بود و مدام تشنگی‌ام را یادآوری می‌کرد. زبانم به خشکی رود شده بود. تا اینکه رفته رفته سر و کله اهالی هیرمند پیدا شد. همشون ظرف به همراه داشتند، از یکیشون پرسیدم کجا می‌ری، پاسخ داد: تانکر آب میاد می رم برای خونه آب ببرم. باهاش همراه شدم، به منبع سفید پلاستیکی رسیدیم، خالی از آب، همه منتظر بودیم تا اینکه تانکر آب رسید. به نوبت ظرف‌ها را پر کردن و رفتن بدون هیچ گله و شکایتی.

آنجا خوب فهمیدم که سیستان دیار درد است، درد زهک، درد زابل، درد کودکانی که پابرهنه در پی آینده‌اند و بی رمق، چشم انتظار ناجی، درست در ثانیه‌هایی که از عطش گر گرفته‌اند. کاش فکر این باشیم که در دنیای به این رنگارنگی، چرا باید آمال و آرزوهای این دخترهای کوچک در آب خلاصه بشه؟
آی مردم، به رستم بگویید، دیگر به عبور از هفت خوان نیازی نیست، هر کس که به این بوه‌ها آب برسونه پهلوان سیستانه.”
سیامک نامور