آدرنالینی به نام جام جهاني

حاشیه نگاری از بازی ايران و آرژانتين

هيجان مسري و شگفت انگيز تماشاي مسابقات جام جهاني را در همه جاي دنيا مي توان مشاهده كرد حتي در شهري كوچك درغرب نروژ. به نظر مي رسد اين تب آنقدر همه گير بوده كه حتي بي علاقه ترين افراد را هم پاي تلويزيون نشانده و به تماشاي اين مسابقات ترغيب مي كند…جام جهاني كه مي آيد ديگر همه چيزتا يك ماه به حالت معلق در مي آيد. اين تاثير تا به اين حد است كه حتي هاليوود هم سعي مي كند كه برنامه اكران فيلم هاي پرفروش خود را براي بعد ازمسابقات جام جهاني تنظيم كند.

مكان هاي زيادي براي تماشاي مسابقات فوتبال وجود دارد كه هر كدام بنوبه خود جذابيت هاي متفاوتي براي تماشاگران دارد. كلوپ ها و بارها هميشه از جمله جاهاي پرطرفدار براي علاقمندان ديدن مسابقات است. در واقع تماشاي فوتبال در كنار گروهي ديگر كه آنها هم از تماشاگران حرفه اي و هميشگي هستند بسيار لذت بخش و مفرح خواهد بود و براي كساني كه امكان رفتن به استاديوم را ندارند اين بهترين جاست. كلوپ ها در حين پخش مسابقات اتمسفري پرهيجان و پرانرژي دارند طوريكه بعضي اوقات حضور در استاديوم را براي تماشاگران تداعي مي كنند. براي همين من تصميم گرفتم براي تماشاي مسابقه حساس ايران و آرژانتين به يكي از همين كلوپ ها بروم.

اين كلوپ در مركز شهر مولده قرار دارد، كلوپي است تقريبا بزرگ و اكثر اوقات شلوغ كه هميشه در طي مسابقات ورزشي مهم مكاني مناسب براي علاقمنداني است كه ميخواهند در كنار دوستانشان مسابقه را تماشا كنند

يك تلويزيون بسيار بزرگ (حدود 60 اينچ) مسابقات را براي حاضرين نمايش مي دهد. يكسري كه مشتري دائمي هستند بطور معمول جايگاه مشخصي براي نشستن دارند و بقيه هم هر جايي كه بتوانند مي نشينند. وقتي وارد مي شوم به دنبال صندلي مناسب مي گردم اما متاسفانه همه جاها اشغال شده و من ناچارم جايي بنشينم كه نمي توانم مستقيم به صفحه تلويزيون نگاه كنم. هنوز تا شروع بازي نيم ساعت مانده، مشتريان مرتب نوشيدني هاي مختلف سفارش مي دهند و در همان حال در مورد بازي ها صحبت مي كنند. بعضي از حرفهايشان را متوجه نمي شوم كه آن هم بخاطر لهجه هاي گوناگوني است كه در زبان نروژي متداول است.(اين تعدد لهجه ها و غلظت گفتاري آنها برخي اوقات بقدري شديد است كه درك مطلب را بشدت سخت مي كند.)

با خودم فكر مي كنم كه اگر ما هم چنين جاهايي براي ديدن فوتبال در كشورمان داشتيم چه حال هوايي بر آن حاكم مي شد و اينكه چقدر ما فرهنگ تماشاي دسته جمعي فوتبال را داريم… صدايي من را به خود مي آورد كه: ميتوانيم كنارشما بنشينيم… يك زوج نروژي هستند. كنارم مي نشينند و من مي روم تا يك نوشيدني سفارش دهم. وقتي برمي گردم متوجه نگاه كنجكاو تعدادي مي شوم كه به من و آب پرتقالي كه در دست دارم خيره شده اند. احساس مي كنم كمي آهسته تر حرف مي زنند و من را نگاه مي كنند. بي اعتنا مي نشينم. قبل از مسابقه غالب حرفهاي آنها در مورد قدرت تيم آرژانتين و البته ستاره تيمشان ليونل مسي است. گاهي هم مي شنوم كه از ضعف ايران و دوام نياوردن آن در برابر آرژانتين حرف مي زنند. بازار شرطبندي هم كه داغ است.

مسابقه كه شروع مي شود انگار من هم در برزيل هستم…ميزان آدرنالين خونم به نزديكي هاي علامت 100 مي رسد و تپش قلبم با هر حمله تيم آرژانتين بيشتروبيشتر مي شود. ايران با سيستم دفاعي پيچيده خود فرصت ها را يكي بعد از ديگري از مهاجمين آرژانتين مي گيرد. در يك ضد حمله كه ايران فرصت دارد تا دروازه آرژانتين را باز كند از هيجان به هوا مي پرم و فريادي مي كشم. اگر بگويم تقريبا همه من را نگاه كردند اغراق نكرده ام.

نيمه كه تمام مي شود نفس راحتي مي كشم و اميدوار به اينكه ممكن است كه بتوانيم يك مساوي از اين بازي سخت بگيريم و به صعود اميدوار. يك خانم نروژي به سمت ميز ميايد وبا ترديد ميپرسد كه شما ايراني هستيد؟ پاسخ مي دهم، او هم دست مي دهد و خودش را معرفي مي كند و از من ميخواهد كه به جمعشان بپيوندم. برايم خيلي جالب است كه در نروژ زنان هم همپاي مردان به فوتبال علاقه دارند، براي تشويق تيمشان به استاديوم مي روند، لباسهاي تيمشان را مي پوشند و پرچم تيم راحمل مي كنند.

بنظرم يكي از دلايل مهم اين امر تفكر شبه فمينيستي است كه در كشورهاي اسكانديناوي حاكم است. يعني زنان نه تنها خود را هم پايه مردان بلكه در بسياري موارد خود را بالاتر و قوي تر از مردان مي دانند. در همين شهر كوچك فقط 23 تيم فوتبال دختران و زنان در مقاطع سني مختلف وجود دارد كه نشان از علاقه زياد خانم هاي نروژي به فوتبال دارد.

نيمه دوم جايم را عوض كرده ام و در ميان تماشاگران حرفه اي هستم كه با دقت بازي را تماشا مي كنند و با هر حمله آرژانتين و دفع آن توسط عليرضا حقيقي سرشان را به طرف من برمي گردانند تو گويي من مربي ام. يكي از آنها مي گويد چقدر دفاع ايران قوي است و خوب بازي مي كند. اما در همان اثنا كه فكر مي كنم بازي را مساوي كرديم مسي با تك گل خود همه روياهاي من و بقيه ايرانيان را در سراسر دنيا خراب مي كند و حسرتي بزرگ بر دلمان مي گذارد. بعد از بازي ازمن ميخواهند كه بنشينم و در مورد بازي صحبت كنيم ولي راستش اصلا دل و دماغي براي حرف زدن با اين جماعت ندارم. دنبال بهانه اي هستم تا بروم كه خوشبختانه موبايلم زنگ مي زند و با اشاره دست مي گويم ميروم بيرون…زنگ موبايل قطع مي شود.

قبل از اينكه از كلوپ خارج شوم دستي به شانه ام مي خورد دو زن نروژي هستند كه مي گويند ايران خيلي خوب بازي كرد هيچكس انتظار اين بازي را از ايران نداشت…خيلي حيف شد.

لبخند محوي مي زنم و مي گويم: آره خيلي…