تیرگان مهمترین و موفقترین بزرگداشت فرهنگی یک ملیت
یاداشتی کوتاه درباره فستیوال تابستانه تیرگان در کانادا!
اینجا کاناداست، وسیعترین و گشاده رو ترین کشور مهاجرپذیر.گوشه ای آرام از دنیا، با حوادث کوچک و به دور از سیاست های خشمگین،و در مقایسه با دنیای ترسناک این روزها تکه ای از بهشت و بی خبر ترین نقطه دنیا. کشوری آرمانی برای تمامی انسانهای عاصی و جستجوگر.
در بین شهرهای این تکه ی آبی رنگ از دنیا، تورنتو را می توان پایتخت مهاجرین دانست. از متخصصین گرفته تا سرمایه داران و از پناهندگان رنگانگ گرفته تا دلزدگان فراری از ولایت. رنگین شهری از چهره های عجین شده با سرما و یخ و برف که به گرمی دلخوشند به آینده و امیدوار، گذشته را به فراموشی سپرده اند و سخت می کوشند در این تکه از آرامترین نقطه دنیا ملغمه ای بسازند از فرهنگ مادری و دنیای مدرن. که به کودکان بی خاطره ی خود هویتی نو ببخشند. از شرق دور گرفته تا میانه آسیا و اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی و شمالی اینروزها که دلزده از سیاست ترامپ جزو مهاجرین هم رنگ درآمده اند.
حفظ و احترام به فرهنگ هر ملیت اولین تصمیم هر مهاجر است. از فرد گرفته تا خانواده، تمامی ملیتها در کانادا سعی می کند فرهنگ و سنتهای خود را هر چند نمایشی برای نسل جدیدش به نمایش بگذارد تا شاید مسیر گذر به آینده را برای خودش هموارتر و شیرین کند. تا هم نسل میانه راضی باشد هم آینده و همینطور پدر و مادرانی که از سر دلتنگی با خود به دوش کشیده اندو یک دنیا دلتنگی آنها را از آب و خاک و خاطرات دور کرده اند. هر ساله به خصوص در فصل تابستان فستیوال ها و مراسم باشکوهی برگزار می شود و تمامی ملیتها سعی می کنند تلاشی در این راه انجام دهد.
به طور قاطع و بدون هیچ تعارفی تیرگان مهمترین و موفقترین این بزرگداشتهای فرهنگی یک ملیت است. حرکتی که خود خالقانش هرگز تصوری این چنین نداشته اند. فستیوالی موفق و حجیم که نه تنها برای تمامی ایرانیان جهان نامی آشناست بلکه برای باقی فرهنگ ها هم به عنوان الگویی بی رقیب جا افتاده است. جشنواره ای رنگین از شعر و موسیقی و عطر و طعم، تا نوای خوش احساس ایرانی بودن و بدور از سیاست و مذهب. در واقع ضرورت وجود چنین فستیوالی در گوشه گوشه دنیا برای جمیع ایرانی های مهاجر می تواند تکه ی گمشده پازلی باشد که اگر درست اجرا شود به سادگی می تواند گسترش و در تمامی نقاط کره خاکی که فارسی زبانی وجود داشته باشد، حضور پیدا کند.
فستیوالی نظیر تیرگان می تواند مانند پلی پررفت و آمد باشد برای آموزش نسل دوم مهاجرین که به وضوح می تواند در زمینه فرهنگ خاطره سازی کند. چرا که نداشتن خاطره همان چیزیست که این نسل از آن رنج می برد. وقتی کاناداییان قدیمی تر و باقی ملیتها هر دوسال انتظاراین فستیوال را می کشند ، دیگر نوای موسیقی ایرانی آنقدر آشنا شده که به محبوبیت بوی کبابش می چربد و هنر و فرهنگش از هندیان و چینی ها معروفتر می شود، این جشنواره را می توان تا حد زیادی موفق دانست. وقتی نوجوانان و جوانان ایرانی برای شرکت و بودن در جمع کثیر داوطلبان تیرگان در لیست انتظار هستند، می توان اینگونه تصور کرد که تاثیر خود را گذاشته است و نسل جوان، کم کم در کنار باقی اتفاقات فرهنگی کانادا، تیرگان را نیز انتظار می کشد.
امید می رود با حمایت و تشویق این گونه فستیوال های فرهنگی بتوان بدور از اخبار منفی و بازی های سیاسی رنگ و بوی فرهنگ غنی ایرانی را در دنیای خارج از مرزها جا انداخت. شاید این کوچکترین کاری باشد برای ذهن آزاد مهاجرین که بتوانند سیاه نمایی رسانه های غربی را به روشنی در دل اخبار بین المللی تغییر دهد. چیزی که اینروزها نیازش به شدت حس می شود. جا دارد حمایت بزرگان عرصه شعر و ادب، موسیقی، تئاتر، سینما و هنرهای تجسمی و سنتی داخل و خارج از مرزها را یادآور شویم، که با تمام تفاوتها و اختلاف سلیقه ها در زمان و تکه ای مشخص از دنیا کنار هم گرد می آیند. و به غنای این مراسم شکوه و اعتبار می بخشند. جمع کثیری از ایرانیان که در کنار هم به هر چه پربارتر شدن تیرگان و فرهنگ ایرانی بی دریغ همت می ورزند و حداقل در این ایام دیگر خبری از رقابت و دسته بندی و خط و طبقه نیست. به امید صلح و دوستی تمامی ملتها و مرزها.