پایان افسانه تکرار نشدنی دنیای بوکس
شکست بوکسور کانادایی از محمدعلی کلی
مجله تیتر گزارش می دهد:
برای دوستداران ورزش، آن هم ورزش بوکس، جمعه 3 جون 2016 پایان زندگی مردی است که در دوران خود، به یک ابراسطوره تبدیل شد. قهرمانی که نه تنها پیروز رینگ ها، بلکه فاتح قلب های بیشماری بود.
«محمدعلی کلِی»، بوکسور حرفه‌ای سنگین‌وزن اهل آمریکا بود که به عنوان برترین مشت‌زن تاریخ بوکس در این وزن شناخته می‌شود. او سه بار قهرمان سنگین‌وزن جهان شد؛ یک‌بار سال ۱۹۶۴ با شکست دادن سانی لیستون، بار دوم سال ۱۹۷۴ در یک مبارزهٔ تاریخی که «غرش در جنگل» نام گرفت و در آن جرج فورمن را ناک‌اوت کرد، و آخرین بار در سال ۱۹۷۸ کمی پیش از بازنشستگی‌اش. او دوران حرفه‌ای‌اش را با کسب ۵۶ برد (۳۷ ناک‌اوت) و ۵ باخت به پایان برد.
اما «کلی» برای کانادایی ها، یادآور دو شکست سنگین است. «جورج چاویولا» قهرمان مشت زنی کانادا، در سال 1966 و 1972 در ونکوور و Maple Leaf Garden از محمدعلی شکست سختی خورد. شکستی که هرگز فرصت جبرانش برای جورج فراهم نشد.
از طرفی این پیروزی برای محمدعلی ارزش دیگری هم داشت. سال 1966 او به دلیل شرکت نکردن در جنگ با ویتنام، محکوم شد. ماجرا از این قرار بود که وی به از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی همنوعان ویتنامی خود آتش نمی‌گشاید، که همین مسئله مدتها سر زبانها بود و پس از آن حتی از حضور در رقابتهای بوکس به مدت ۵ سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق درآمد، البته مدتی بعد این محکومیت به ۳ سال کاهش پیدا کرد.
بنابراین پیروزی او بر جورج چاویولا دهن کجی به افرادی محسوب می شد که خواهان محرومیت او از ورزش و حضور در مسابقات بودند.
پس از این مسابقه محمدعلی چند سالی از رینگ بوکس دور بود تا اینکه دوران محکومیتش به پایان رسید و بار دیگر در سال 1972 در ونکوور، مقابل جورج چویولا به میدان رفت. اما این بار هم شانس با کانادایی ها یار نبود و محمدعلی پیروز شد. هرچند این شکست برای جورج و هموطنانش بسیار سخت بود، اما محمدعلی در پایان مسابقه گفت که «چاویولا یکی از سرسخت ترین مشت زن هایی بود که تا به حال در مسابقات دیده ام.»
در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ محمد علی اعلام بازنشستگی کرد و با دنیای پر هیجان رینگ و بوکس خداحافظی کرد. اگرچه در طی دو سال پس از آن مسابقاتی هم انجام داد ولی در آخرین مسابقه خود برابر «ترور بربیک» که ۱۲ سال از او جوانتر بود شکست خورد و پس از این شکست در سال ۱۹۸۱ با رکورد ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و ۵ شکست به طور کامل از بوکس کناره گیری کرد.
در سال ۱۹۸۲ محمد علی دچار سندروم پارکینسون شد، اما از محبوبیتش نزد مردم و هوادارنش چیزی نکاست و همچنان مورد توجه میلیونها تن در سراسر جهان بود. در سال ۱۹۹۶ افتخار روشن کردن مشعل المپیک را در جورجیای آتلانتا پیدا کرد.
فعالیت‌های او در جریان جنبش مدنی سیاه‌پوستان آمریکا، و حضورش در کنار رهبران این جنبش، همچون «مارتین لوترکینگ» و «ملکوم ایکس» نامش را بسیار فراتر از رینگ بوکس برده بود. اخ‌سفید در سال ۲۰۰۵ بالاترین مدال افتخار را به او اهدا کرد.
محمد علی که از او به عنوان «افسانه تکرار نشدنی در دنیای بوکس» یاد می‌شود، خارج از میدان ورزش هم فعالی پرشور در زمینه برابری نژادی و آزادی مذهب بود. آخرین بیانیه او ماه دسامبر 2015 منتشر شد که طی آن از «دونالد ترامپ»، نامزد احتمالی جمهوری‌خواهان به علت اظهاراتش در مورد “ممنوع الورود کردن مسلمانان به آمریکا” انتقاد کرده بود.
محمد علی قهرمان و اسطوره سنگین وزن سابق بوکس جهان در روز سوم ژوئن ۲۰۱۶ پس از ۳۲ سال تحمل بیماری پارکینسون بر اثر مشکلات تنفسی در سن ۷۴ سالگی در بیمارستان از دنیا رفت.
