مجله تیتر، بهناز رهبر: به نقل از شبکه بهداشت و درمان، اولین پیوند ریه در جهان را که انتقال ریه توسط پهپاد بدون سرنشین انجام شده، به پایان رسانده اند.
آخرین چیزی که آلن هوداک قبل از عمل جراحی پیوند ریه اش به خاطر می آورد این بود که با هیجان در اتاق عمل منتظر تماس پزشک در پشت بام بیمارستان بود و تا بشنود که پهپادش رسیده است. هوداک 63 ساله که یک مهندس حرفه ای و عاشق هواپیماهای بدون سرنشین است، مشتاق بود که اولین بیمار پیوندی باشد که ریه های خود را با یک هواپیمای بدون سرنشین تحویل می گیرد.
این سفر بدون سرنشین 6 دقیقه از بیمارستان غربی تورنتو تا بیمارستان عمومی تورنتو به طول انجامید و حدود ساعت 1 بامداد به وقت محلی به پایان رسید. بر اساس اعلام شبکه بهداشت دانشگاه و Unither Bioelectronique در 25 سپتامبر، این هواپیمای بدون سرنشین یک جفت ریه را در یک مسافت 1.5 کیلومتری در مرکز شهر تورنتو حمل کرد.
هوداک افتخار می کند که موش آزمایشگاهی چنین پروژه تاریخی شده است. این ساکن اتاوا در سال 2019 مبتلا به فیبروز ریوی تشخیص داده شد و می گوید، قبل از عمل، تلاش برای تنفس “غیرقابل تحمل” بود. وضعیت هودک در اوایل سال 2021 بدتر شد و به او گفته شد تنها گزینه او پیوند ریه است. او در لیست انتظار قرار گرفت و در ماه ژوئن به همراه همسرش یک آپارتمان در تورنتو اجاره کرد تا در صورت دسترسی به یک عضو اهدا کننده، به اندازه کافی نزدیک بیمارستان باشد.
دکتر شف کشوجی، جراح ارشد UHN می گوید که این پیوند به خوبی انجام شده است. Unither Bioelectronique گفت که بیمارستان عمومی تورنتو را به عنوان بخشی از این لحظه تاریخی انتخاب کرده است، تا تکمیل کننده مسیر، اولین پیوند ریه در جهان را (سال 1983) و اولین پیوند ریه را (سال 1986) باشد. این تحویل و جابجایی ریه در حالی انجام می شود که شرکت های فناوری در حال رقابت برای رساندن اعضای بدن با هواپیمای بدون سرنشین هستند. شرکت های آمریکایی تا کنون پروازهای موفقیت آمیزی را با کلیه، قرنیه و لوزالمعده انجام دادند. پیش از این، تیم متخصص، 53 پرواز آزمایشی بین دو بیمارستان انجام داده و مجبور شدند تا یک سیستم هوانوردی و ره یابی ویژه “که در آن تداخلی وجود ندارد” را طراحی و توسعه دهند.
کشوجی گفت: “ما یک چتر نجات بالستیک روی هواپیمای بدون سرنشین داشتیم، بنابراین اگر در راه مشکلی رخ می داد، اگر یکی از موتورها خراب می شد، اگر ناگهان از کار می ایستاد یا خیلی سریع سقوط می کرد و یا اگر موتورها قطع می شدند، چتر نجات باز می شد و پهپاد به آرامی به زمین می نشست”.
وقتی همه چیز آماده شد، کشوجی به بیماران در لیست انتظار خود در مورد پروژه آزمایشی اطلاع داد. او گفت که مرحله بعدی، آزمایش سیستم با پهپادهای بزرگتر است که برد بیشتری دارند و می توانند مسافت های بیشتری را طی کنند. این به آنها امکان را می دهد که به آرامی فاصله های بیشتری را پوشش بدهند.”
ما می توانیم یک پهپاد را به کلگری بفرستیم تا ریه ای را برداشته و به اینجا برگرداند. اگر ما شبکه هایی برای بازیابی اندام ها و حفظ صحیح آنها داشته باشیم، من در آینده می بینم که ابتدا اعضای بدن را به مرکز درمان اعضای بدن منتقل می کنیم تا اعضای بدن بهینه سازی و آماده شده و سپس دوباره به بیمارستان گیرنده منتقل شوند. من فکر می کنم این آغاز ماجراست”
