کانادا و برگ افرای ۵۰ ساله

 روز سیزدهم فوریه ۲۰۱۵، فرماندار کل استان اونتاریو، میزبان گروهی از شهروندان کانادایی بود تا به مناسبت پنجاهمین سالگرد تصویب پرچم کانادا، عکسی به یادگار گرفته شود. در این مراسم گروهی از سیاستمداران، اصحاب رسانه، هنرمندان، ورزشکاران و … توسط دفتر فرماندار کل دعوت شده بودند تا با قرار گرفتن در کنار هم، شکل پرچم کانادا را بازسازی کنند و نمونه کوچکی از کانادای چند ملیتی امروز باشند.

در طول این مراسم ۳ ساعته، در مرکز شهر تورنتو، درحالی که میهمانان آرام آرام روی زمین هاکی دانشگاه «رایرسون» جایشان را پیدا میکردند، گروه دیگری در برابر خانم فرماندار، طی مراسمی قسم یاد کردند و ملیت کانادایی به آنها داده شد.

از میهمانان درخواست شده بود که با لباس قرمز و شلوار یا دامن سیاه و جوراب گرم به این میهمانی بیایند. ایستادن روی یخ زمین هاکی، آنهم برای بیش از نیم ساعت، نیاز به پا داشتن جوراب های گرم را دو چندان میکرد. پس از پذیرایی از میهمانان، سخنرانی خانم Elizabeth Dowdeswel فرماندار کل استان انتاریو و پس از آن خواندن سرود ملی کانادا، نوبت به مهمترین بخش برنامه، یعنی گرفتن عکس یادگاری رسید. «ادوارد بورتینسکی» عکاس کانادایی، که عهده دار گرفتن چنین عکس مهمی بود در بالاترین نقطه استادیوم ایستاده بود و از همه میهمانان خواست تا برای ۵ ثانیه ثابت ایستاده و به بالا نگاه کنند. با فاصله چند دقیقه ۲ بار عکس گرفته شد تا بهترین آنها راهی دفتر خانم فرماندار و موزه تاریخ کانادا بشوند.

چهره های سرشناسی چون خانم Hazel McCallion شهردار سابق شهر «می سی ساگا»، آقای Chris Alexander وزیر مهاجرت، آقای David Onley فرماندار پیشین انتاریو، آقای Colin Mochrie بازیگر سرشناس کانادایی و Thomas  Saras رئیس انجمن رسانه های قومی کانادا از جمله میهمانان ویژه این گردهمایی بودند.

پرچم کانادا:

عرض پرچم کانادا دوبرابر ارتفاع آن است. هر یک از زمینه‌های قرمز رنگ این پرجم نیمی از حجم مربع سفیدرنگ وسط پرچم را دربر می‌گیرند. برگ افرای قرمز در مرکز مربع سفید است.

تاریخچه پرچم افرا:

سال ۱۹۶۴ نخست وزیر بخت کانادا «پیرسون» به وعده انتخاباتی خود عمل کرد و مسابقه ای برای ابداع پرچم به پا کرد. هیئت داوری از میان ۴۰۰۰ طرح ارسالی پرچم کانادا را انتخاب کردند. قرمز-سفید-قرمز برگ درخت افرا در وسط. دو نوار قرمز به معنی دو اقیانوس اطلس و آرام است که کانادا بین آن دو گسترده شده است. نوار سفید وسط نیز به معنی مناطق پوشیده از برف کاناداست. برگ درخت افرا نیز که نشان همیشگی کشور کانادا بوده، در وسط نوار سفید قرار دارد که به معنای جنگل های کاناداست. اما میلیون ها فرانسوی که اختیار بخشی از کانادا را در دست داشتند با این پرچم مخلف بودند. آنها می خواستند زنبق های بوربونی_که نماد ملکه های فرانسه بوده است_نیز در پرچم وجود داشته باشد. طی ۳۳ روز در هر دو مجلس سنا و عوام، در تمام شهر ها، تمامی خیابان ها بر خوردهایی میان مخالفین و موافقین به وقوع پیوست.

عاقبت پس از این که قطعنامه پرچم جدید کانادا توسط دو مجلس تصویب شد، با امضای ملکه کانادا این طرح به طور رسمی به تصویب رسید. این قطعنامه و امضاها بر روی پوست گوساله به ثبت رسید و متن این سند با استفاده از یک تیغ جوجه تیغی با جوهر سیاه و سفید نوشته شده‌است، در حالی که تصاویر و آرم‌ های آن از رنگ حل شده با آب و آمیخته شده با عسل و صمغ و در نهایت با رنگ طلایی گواش کشیده شده‌است. این پوست گوساله محتاطانه توسط خوشنویس امضا شد، اما امضاهای رسمی به وسیله ملکه الیزابت دوم، نخست وزیر «لستر پیرسون» و دادستان کل کشور «گای فاوریو» صورت گرفت. ملکه الیزابت دوم در۱۵  فوریه ۱۹۶۵ به کانادا رفت و پرچم را به احتزاز در آورد.

اولین کاربرد رسمی برگ افرا به عنوان سمبل

انجمن قدیس ژان بپتیست در سال ۱۸۳۴ تاسیس شد تا از زبان فرانسه و تاریخچه ملی حفاظت کرده و اندیشه استقلال کبک را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان سمبل برگزید. در سال ۱۸۴۸ برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی کانادا در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد.

پیشاهنگان

در سال ۱۸۶۰، صدمین هنگ (کانادایی های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹ و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان سمبل شاخص هویت کانادایی به کار رفت.

ترانه همبستگی

در سال ۱۸۶۷، الکساندر مویر ترانه همبستگی کانادا را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی کانادا به شمار می رفت. این شاعر، ترانه سرا و مدیر مدرسه در کودکی از اسکاتلند به کانادا مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد.

سمبل ایالتی

در سال ۱۸۶۷ استان های انتاریو و کبک نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.

کاربرد برگ افرا در پول رایج کشور

در مقطعی از تاریخ، برگ افرا روی تمام سکه های کانادایی به چشم می خورد اما امروز نقش آن فقط روی پنی (سکه یک سنتی) باقی مانده است.