روح کودک به سوی خانه می رود
به یاد کودکان بومی کشته شده مدرسه شبانه روزی
حدانی دیت مارس – ترجمه مینا رحیمی: من می خواهم سازمان ملل بیاید و ببیند در اینجا چه اتفاقی افتاده است: بازمانده مدرسه مسکونی شبانه روزی بومیان کانادا با هنر خود درباره قربانیان صحبت می کند. هنرمند لورنس پل یوکسلوپتون، واقع در ونکوور، آثار جدیدی را به یاد کودکان بومی کشته شده خلق می کند.
هنگامی که هنرمند بومی(Cowichan/Syilx) لورنس پل یوکسلوپتون خبردار شد که بقایای 215 کودک بومی در گورهای بی نشان در مدرسه شبانه روزی بومیان کاملوپس پیدا شده است، دردی آشنا را احساس کرد. این هنرمند 64 ساله در گفتگویی مجازی در استودیوی خود در شرق ونکوور می گوید: “ما مدت هاست درباره این داستان از بزرگترها و بازماندگان آن اتفاق شنیده ایم.” اما هنگامی که این داستانها توسط رادار نفوذ کننده در زمین تأیید شد، خاطرات خود را از مدرسه ای مشابه، که در آن سه سال دانش آموز بودم – از مهد کودک تا کلاس دوم – به یاد آوردم.
در حالی که بازگشت او به محل فیزیکی فاجعه، جایی که دوستان مشغول انجام مراسم روحانی شفا بودند، برای او بسیار دشوار بود، یوکسلوپتون تصمیم گرفت تا در عوض و برای تأمل به آتلیه خود بازگردد. او می گوید: “من گریه کردم و برای روح آنها دعا کردم، و نان و آب را برای سفر آنها بر روی کنده درخت ریختم.” او همچنین کار روی نقاشی جدیدی را با عنوان “روح کودک به سوی خانه می رود” شروع کرد.
این نقاشی به سبک منحصر به فرد یوکسلوپتون، که ترکیبی از طراحی سنتی خط ساحلی شمال غربی و کیهان شناسی، سوررئالیسم و تفسیر ذاتی سیاسی است، کشیده شده. این نقاشی او یاد آور اثر دیگری از همین هنرمند است که در سال 1990 و با نام “مرد سرخ پوست مرد سفیدپوستی را تماشا می کند که در حال ترمیم سوراخی در آسمان است” کشیده شده است. اما در این نقاشی، شکل مرکزی رنگارنگ با دو سرو در رنگ های قهوه ای و سبز رنگ قاب شده است که نگهبانان روح کودک در حال سفر هستند. این هنرمند می گوید: “اکنون که روح بچه ها با ما صحبت کرده اند، وقت آن است که به خانه بروند. امیدوارم نقاشی من به آنها در رسیدن به آنجا کمک کند.”
پاسخ خلاقانه
مانند بسیاری از مردم بومی در کانادا که ده ها سال در مورد سوءاستفاده در مدارس شبانه روزی صحبت کرده اند، یوکسلوپتون آن را از طریق هنر خود نیز به ثبت رسانده است. در حالی که او توسط پدرش در زمینه حکاکی سنتی آموزش دیده بود و از دانشگاه هنر و طراحی امیلی کار در ونکوور در سال 1983 فارغ التحصیل شد ، در سال 2005 بود که به طور صریح تجربه خود را با پرتره قدرتمندی از یک کودک در مدرسه شبانه روزی بیان کرد. او می گوید: “انجام هر کاری قبل از آن بسیار دردناک بود.”
یوکسلوپتون در پرتره خود، هاله مسیحی را همزمان از طریق ترکیب برگ طلا با تصاویر سنتی ارواح نگهبان انسان و چهار جهت، ثبت و واژگون می کند. این هنرمند می گوید این نقاشی پاسخی به انسان زدایی کلیسا از مردم بومی است و قصد او این بود که نشان دهد “کودک – با توجه به ماهی قزل آلا – مقدس است و بدن او را کشتند اما روح او را نه”.
یوکسلوپتون وحشت دیدن مرگ همکلاسی هایش را به یاد می آورد. او می گوید یکی از دوستان شش ساله در اثر گزش کنه جان باخت -چیزی که اگر اجازه می دادند با والدینش بماند، اتفاق نمی افتاد. چند سال بعد، وقتی قانونی که به افراد بومی اجازه خروج از مناطق خود را می داد، تصویب شد و یوکسلوپتون به مدرسه دولتی رفت. به خاطر می آورد که آنجا از پدرش می پرسد: “بابا ، چرا اینجا قبرستان ندارند؟”
پدر یوکسلوپتون نیز از بازماندگان یک مدرسه شبانه روزی دیگر بوده است، جایی که در میان ظلم های دیگر دندانهایش را بدون بی حسی کشیده اند. پدر او همچنین مربی نجاری در مدرسه کاملوپس بوده است، زیرا مدرسه دولتی محلی او را استخدام نمی کرد.
در سال ۲۰۱۳، کار چند رسانه ای یوکسلوپتون به نام “رختشوی خانه مدرسه شبانه روزی” اظهارنظری قوی تر کرد و به تجاوز کودکان توسط کشیشان مدرسه اشاره کرد. این هنرمند صدها جفت لباس زیر سفید بچه گانه که شکل صلیب تشکیل داده بودند را به همراه قطرات خون، نشانه ای از آستیگماتیسم سنتی نقاشی کرد. در مرکز، یک پلاک نوشته شده است ، “برای این کودک ، دعا کردم …” ، جمله ای از انجیل از کتاب اول ساموئل.
جواهرات آپارتاید
از زمان انتشار خبر قبرستان دسته جمعی مدرسه کاملوپس، و در پی آن خبر دیگر کشف 751 جسد در مدرسه شبانه روزی بومیان در ساسکاچوان، یوکسلوپتون زنجیری به گردن خود بسته است که نسخه ای از قانون بومیان به همراه سوراخ های گلوله در آن، به آن متصل است که بازمانده کار او در سال 1997 به نام تیراندازی قانون بومیان به قانون بومیان نام دارد. در این اثر هنری، یوکسلوپتون نسخه ای از قوانین استعماری را که به دولت کانادا اجازه می داد تا کنترل سیاسی گسترده ای بر جوامع بومی داشته باشد – و هنوز با اصلاحات در حال اجرا است، به تصویر کشیده است. این اثر به عنوان گردنبندی که هنرمند آن را “جواهرات آپارتاید” می نامد مورد استفاده مجدد قرار گرفته است.
روایت ها، مجسمه ها و آثار چندرسانه ای قدرتمند یوکسلوپتان – که برخی از آنها در بخشی از نمایشگاه مشترکی با هنرمند Anishnabe شارلن ویکرز در Macaulay & Co. Fine Art در ونکوور تا 4 سپتامبر به نمایش گذاشته می شود – با فعالیت بی وقفه وی و تقاضای او برای پاسخگویی و پذیرش مسئولیت در قبال این اتفاق مطابقت دارد.
او می گوید: “من آثار هنری تولید می کنم تا با جهان صحبت کنم و می خواهم سازمان ملل بیاید و ببیند در اینجا چه اتفاقی افتاده است. می خواهم آن کشیشان و مدیرانی که با کودکان بدرفتاری کرده اند نام برده و محاکمه شوند.”
یوکسلوپتان برای نشان دادن میران انزجارش از آنچه که آنرا یک “کانادایی خودبین (سفید پستان)” می نامد و برای رد روایت های نادرست در مورد مدارا کردن و تنوع قومی در کانادا، قصد دارد تا هنگام شرکت در نمایش ماه اکتبرش در گالری گارت گرینان نیویورک “گردنبند” خود را به گردن بیاندازد. یوکسلوپتان می گوید، این زنجیره سرانجام در بطن اصلی یک اثر هنری در آینده قرار خواهد گرفت تا سوالات مهمی را مطرح کند: “چه زمانی ما بومیان را رها خواهیم کرد؟ چگونه آزاد شوم؟ آیا می توانید در دولت آپارتاید آزاد باشید؟ »
