هرجای دنیا برویم نوروز همراهمان است

مهاجرت مقوله پیچیده ای است که سختی های خودش را دارد, ولی انگار پای مناسبت ها که وسط می آید, شرایط پیچیده تر هم می شود. خصوصا وقتی می دانی دم دمای عید است و دلت برای تجریش و انقلاب و هفت تیر پر می کشد, ولی مجبوری در نقطه دیگری از دنیا در همان ایام سرکاری بروی و به زندگی روتین ت برسی. البته امسال به واسطه کرونا و تبعات آن هیچ سال نویی برای هیچ ملیتی شور و حال نداشت, چون دیگر خبری از بغل کردن ها و بوسیدن های لحظه تحویل سال نو نبود. مهاجران ایرانی امسال به فاصله های جغرافیایی شان، فاصله اجتماعی هم اضافه شد و دلتنگی شان بیشتر. همزمان با ایام نوروز با هموطنان ایرانی که به کانادا مهاجرت کردند گفتگو کردیم و درباره حس و حالشان نسبت به نوروز، مهاجرت و سال کرونایی که گذشت گپ زدیم.

افشین سبوکی، کارتونیست، با سابقه ای است که 16 است به کانادا مهاجرت کرده و ساکن ونکوور است. وی گفت: مهاجرت شرایط زندگی آدم را عوض می کند و خو گرفتن با آن زمان می برد, ولی مثل همه فارسی زبان هایی که مهاجرت کردند وقتی ما وارد یک کشوری می شویم، فرهنگ و گذشته ای را با خودمان می آوریم، نوروز یکی از همین مهم ترین فرهنگ ها و سنت هایی است که اغلب ما مهاجران با خودمان حمل می کنیم و هرجا می رویم همراهمان است .البته خوشبختانه در چند استان کانادا قرار است عید نوروز را در تقویم بگنجانند و برایش احترام قائل هستند. بنابراین جامعه ایرانی در حباب کوچک خود عید را جشن می گیرد و در هرشهری از کانادا باشد در حد و اندازه خود مراسم و آداب و رسوم عید را به جا می آورد.

سبوکی افزود: با وجود این دوری, ما رسم و رسومات نوروز را به جا می آوریم و سفره هفت سین می چینیم و حداقل از یک هفته قبل عید, شروع می کنیم به آماده شدن برای عید.  چند روز مانده به عید هم که فروشگاه های ایرانی اینجا حسابی سرشان شلوغ است. البته امسال به خاطر کرونا کل جهان تعطیل است وحال و هوای نوروز  امسال برای ایرانی های مقیم کانادا کمی متفاوت شده.

این کارتونیست ادامه داد: درست است که در اینجا جامعه بزرگ ایران را نداریم, ولی در عوض محدودیت هایی که در جامعه ایران هست را کمتر داریم. مثلا  مراسم چهارشنبه سوری, رسمی است که اینجا می توان خیلی راحت آن را برپا کرد و محدودیت هایی برای برگزاری آن نیست. با وجود همه اینها، دلتنگ خانواده ها، نزدیکانمان و حال و هوای عید در ایران می شویم و در تمام این سالهایی که اینجا هستم حتی یک روز هم نبوده که به ایران فکر نکنم و با همه مشغولیت هایی که دارم همیشه فکرم پیش ایران است.

سبوکی در پایان گفت: در سالی که گذشت و ایام کرونایی، همانطور که خیلی از مشاغل, دورکار شدند ما هم دورکار شدیم. در ابتدا فکر می کردم انجام کار انیمیشن به صورت دورکار, عجیب و نشدنی است, ولی بعد از گذشت چند هفته کار با شرکت های بزرگ انیمیشن سازی به این نتیجه رسیدم که در فضای مجازی و به صورت غیرحضوری هم کار انجام می شود و به کارم ادامه دادم.

به طور کلی سالی که گذشت و کرونا مهمان زندگی هایمان بود برای من آورده های مختلفی داشت. یکی از مهم ترین هایش این بودکه بیشتر با خودم خلوت کردم و روی یکسری توانایی و مهارت هایی که هیچ وقت فرصت نبوده سروقتش برویم تمرکز کردم؛ مثلا توانستم چند نرم افزار انیمیشن سازی که همیشه می خواستم یاد بگیرم ولی زمان نداشتم را یاد بگیرم و روی مهارت طراحی و ایده یابی خودم بیشتر کار کردم. علاوه براین به واسطه زمان بیشتری که داشتیم، خیلی به موضوع بی ثباتی و متزلزل بودن جهان و زندگی، تنهایی و مرگ فکر کردم. برای نوروز امسال هم برای یکی از مجلات ایرانی در ونکوور یک کارتون با حال و هوای عید و نوروز آماده کردم که در ایام نوروز منتشر می شود.