سند مکتوب ایام کرونایی

 – گفتگو با کاوه عاشوری نیا گرافیست و مدیر کمپانی بیک در کانادا.

پروژه «قدم زدن روی تیغ» که توسط آژانس عکس NVP در ایام آغازین شیوع ویروس کرونا شروع شد شامل سه بخش مجموعه عکس، مالتی مدیا و چاپ کتابی با همین عنوان با موضوع تاثیر کرونا بر زندگی انسانها است. یکی از ویژگی های پروژه این است که حمایت مالی و رسانه ای بنیاد معتبر پولیتزر را دارد. کار طراحی و گردآوری کتاب به عهده بیک استودیو با مدیریت کاوه عاشوری نیا در کاناداست که در خصوص روند کار چگونگی گردآوری این اثر با او صحبت کردیم.

عاشوری نیا گفت: من با آقای طباطبایی حدود چهارسال است کار میکنم و همدیگر را می شناسیم و ارتباطمان با هم از همان زمان ادامه پیدا کرد تا اینکه حدود دوماه بعد از اولین قرنطینه کانادا با ایشان که صحبت میکردم برای من پروژه را توضیح دادند که کاری را با عنوان «قدم زدن روی تیغ» آغاز کرده اند. آن زمان دوستانشان و همکاران من در این پروژه مشغول ساخت مالتی مدیا برای آن بودند و به من گفته شد که قرار است کتاب کار هم منتشر شود.

وی ادامه داد: از همان ابتدا ما چون مجبور بودیم پروتکل های بهداشتی را رعایت کنیم با اینکه جفتمان در کانادا بودیم ولی در این یکسال که با هم کار می کردیم اصلا همدیگر را ندیدیم و تمام جلسات و تصمیم گیری هایمان آنلاین و در فضای مجازی بود که این مدل کار کردن حداقل برای ما مورد علاقه نیست و خیلی سخت بود چون ترجیح من براین است که آدم ها را از نزدیک ببینم و درباره کار صحبت کنم. بعد از سفر آقای طباطبایی به ایران برای ساماندهی و انجام کارهای نهایی پروژه چون هم عکاسان و هم مسئولان ادیت عکسها ایران بودند جلسات آنلاین ما بیشتر و فشرده تر شد و این اواخر هرروز باهم جلسه داشتیم.

ضمن اینکه بخش جالب و هیجان انگیز چاپ در حضور، لمس کردن کار، انتخاب کاغذ و ترجیح خود من این است که جنس های مختلف کاغذ، صحافی های مختلف و … را ببینم و کار کنم. درواقع لازمه کار ما این است که یکسری کاغذ برای چاپ روی میز باشد که آن کاغذها می تواند متن، عکس یا هرچیزی باشد و خب به دلیل این کرونا این بخش از کار ما حذف شد و چاره ای هم نبود.

عاشوری نیا اضافه کرد: طراحی کل کتاب به عهده من و استودیوی من (بیک استودیو) بود. به این معنا که یک کتاب حدود 360 صفحه ای را که هم متن دارد و هم عکس، طراحی و صفحه آرایی کردم و تصمیم راجع به اینکه یونیفرم کتاب چگونه باشد به عهده من بود. باید تلاش می کردم تا هر پروژه به بهترین شکل نمایش داده شود و کتاب یک روند منطقی داشته باشد در عین اینکه تغییر کار پروژه ها و عکاسان هم مشخص باشد. البته ترتیب قرارگرفتن مجموعه ها به عهده خود آقای طباطبایی که ادیتور کتاب بودند، بود ولی در تمام مسیر باهم درتماس بودیم و در نهایت اینکه هرعکس در چه اندازه ای کجای صفحه باشد جزو کارهای من بود.

مدیر بیک استودیو در خصوص حس و حالش در ایام کرونا گفت: در این دوران هم خوش گذشت و هم بد گذشت؛ بد گذشت چون اخبار ناخوشایند و مرگ زیاد شنیده می شد و حتی در این حین همین کار هم بخشی ازکار درباره مرگ و چگونگی فرارکردن از مرگ است که خب خیلی تاسف آور بود. ضمن اینکه در عکسها آدم هایی را می دیدم که مجبور بودند بین مرگ تدریجی و مرگ به یکباره یکی را انتخاب کنند و همین سخت ترین بخش ماجرا برای من بود چون بالاخره من هم در چنین جامعه ای زندگی می کردم و در موقعیت های مشابهش بودم. اما از نظر کار حرفه ای اتفاقات جالبی برایم افتاد و مهم ترینش این بود که توانستم کار ثبت رسمی و اداری «استودیو بیک» را که سالها بود می خواستم انجام بدهم به سرنجام رساندم.

بهرحال مثل بقیه موقعیت های زندکی یکسری چیزها از دست رفت و یکسری چیزها هم به دست آمد با اینهمه فکر نمی کنم حال کسی در این ایام خوب باشد مثلا برای من که عادت داشتم در روز 15-16 ساعت از وقتم را بیرون خانه می گذراندم, این ایام فقط چند روز یکبار آن هم در حد یکی دو ساعت بیرون می توانم بروم که خب این شرایط خیلی اذیتم می کند, ولی درنهایت خیلی خوشحالم این پروژه توسط استودیوی ما انجام شد چون یکجور سند یادآوری مکتوب از آنچه در این ایام برما گذشت هست و به نوعی خاطره این روزهای ماست و بعدها هروقت سراغ این برویم یادمان می آید که چه روزهایی را پشت سر گذاشتیم.