آلبرتا الگوی انرژی برای کانادا

مینا رحیمی – تورنتو: رندال بنسون که در نزدیکی فورت مک موری، آلتا بزرگ شده است، مانند بسیاری از اعضای خانواده‌اش در صنعت نفت شروع به کار کرد. با این حال، در اواسط دهه 1990، ساعات طولانی و اثرات زیست محیطی این صنعت باعث شد که او در مورد شغل خود تجدید نظر کند. بنسون که اکنون 52 ساله است، می‌گوید: “من این را کاملاً مغایر با نحوه تربیتم برای احترام به محیط زیستمان دیدم، و بنابراین تصمیم گرفتم چیزی برعکس پیدا کنم.” معلوم شد “برعکس” انرژی خورشیدی است که او پس از نقل مکان به ادمونتون هنگام ورق زدن مجله ای در مورد آن اطلاعاتی کسب کرد.

حدود 25 سال بعد، بنسون از دیدن رونق پروژه های خورشیدی در مقیاس کاربردی همانند دستگاه کمکی تاسیسات خورشیدی مسکونی و اجتماعی که شرکت او، Gridworks Energy، می سازد بسیار، خرسند است. این روزها بنسون روی پروژه ای کار می کند که به سفارش قبیله متیس آلبرتا، که او یکی از اعضای آن است، برای تولید برق کافی برای 1200 خانه طراحی شده است. این بخشی از رونق انرژی های تجدیدپذیر در استانی است که به دلیل ذخایر نفتی خود شهرت جهانی دارد.

سارا هستینگز-سایمون، استادیار دانشگاه کلگری و کارشناس سیاست انرژی و آب و هوا، گفت: “در آلبرتا فعالیت زیادی برای انرژی خورشیدی وجود دارد. اکثر سیستم خورشیدی که امروز در آلبرتا داریم در سال های 2021-2022 نصب شده است. بنابراین این یک پدیده واقعاً جدید است.”

بر اساس تحقیقات هاستینگز-سایمون و همکارانش، در سال 2021، انرژی های تجدیدپذیر – خورشیدی، بادی و آبی ترکیبی – 14.3 درصد از برق شبکه آلبرتا را به خود اختصاص دادند، در مقایسه با کمتر از سه درصد در سال 2002. او انتظار دارد که این تعداد برای سال 2022 افزایش یابد. هاستینگز-سایمون گفت که عوامل متعددی به ایجاد شرایط برای این رشد در انرژی خورشیدی کمک کردند.

آلبرتا و انتاریو تنها استان‌های کانادا هستند که بازارهای انرژی عمده فروشی آن‌ها تنظیم نشده است. در حالی که دولت با بازار برق تنظیم شده می تواند تصمیم به ساخت انرژی های تجدیدپذیر بگیرد، هاستینگز-سایمون گفت که یک سیستم مقررات زدایی به این پروژه ها اجازه می دهد تا به دلیل رقابت باز بین تامین کنندگان انرژی و مسیری آسان برای شرکت ها برای خرید مستقیم برق تجدیدپذیر، به جلو بروند. اپراتور سیستم الکتریک آلبرتا یک سازمان غیرانتفاعی است که برق را از بازار آزاد خریداری می کند. هاستینگز-سایمون گفت که قیمت برق هر ساعت تغییر می‌کند که بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می شود.

بر اساس مرکز منابع طبیعی کانادا، آلبرتا – به ویژه جنوب استان – دارای پتانسیل زیادی برای تولید انرژی خورشیدی است. به گفته هاستینگز-سایمون، علیرغم منابع وسیع و بازار آزاد، توسعه خورشیدی در وضعیت “مرغ و تخم مرغ” گیر کرده بود، بدون اینکه چیزی برای شروع پروژه ها باشد. زمانی که راشل نتلی، رهبر NDP، نخست‌وزیر بود، این استان یک برنامه برق تجدیدپذیر را آغاز کرد و در حالی که فقط پروژه‌های بادی انتخاب شدند، این پیام را به خریداران شرکت‌ها ارسال کرد که بازار انرژی تجدیدپذیر در استان شروع به رشد کرده است.

در سال 2018، این استان درخواستی برای پروژه های خورشیدی برای تامین انرژی تاسیسات دولتی آلبرتا ارائه کرد. هاستینگز-سایمون گفت: این “به شکستن چرخه مرغ و تخم مرغ کمک کرد. تدارکات انرژی های تجدیدپذیر دولت استانی به نوبه خود جرقه ای را برانگیخت که “علاقه خرید به اصطلاح غیرمعمولی” را افزایش داد.”

به عبارت دیگر، شرکت‌ها و سازمان‌های بیشتری به‌جای خرید برق از شرکت‌های خود، ترجیح می‌دهند که مستقیماً با توسعه‌دهندگان انرژی‌های تجدیدپذیر کار کنند تا برق را با قیمتی تضمین‌شده تهیه کنند. این همچنین برای توسعه‌دهندگان انرژی‌های تجدیدپذیر به خوبی جواب می‌دهد، زیرا هنگام فروش برق به استان باید با نرخ‌های متغیر مقابله کنند.

برای برخی از شرکت‌ها، انگیزه دیگری وجود داشت: تحت مالیات فدرال کربن، انرژی خورشیدی می‌تواند به عنوان جبرانی استفاده شود تا هزینه آلودگی کربن را رعایت کند. به گفته هاستینگز-سایمون، با کاهش قیمت انرژی خورشیدی، این اثر “طوفان عالی” برای رونق توسعه خورشیدی بود.

بیشتر رشد در آلبرتای جنوبی اتفاق می افتد. این شامل بزرگترین مزرعه خورشیدی کانادا تا به امروز، پروژه خورشیدی تراورس در ولکان کانتی است که قراردادی را برای فروش مستقیم برق به آمازون امضا کرد. افزایش استفاده از انرژی خورشیدی از نظر مالی برای شهر ولکان مورد استقبال قرار گرفته است. جیسون اشنایدر، رئیس بخش، گفت:در سال‌های اخیر، برخی از شرکت‌های سوخت فسیلی از بخش املاک خارج شده‌اند و صورت‌حساب‌های مالیاتی معوق را پرداخت نکرده‌اند و در نتیجه این شهرستان بودجه خود را 30 درصد کاهش داده است.

به گفته اشنایدر، مالیات پروژه های انرژی تجدیدپذیر 45 درصد از درآمد این شهر را تشکیل می دهد که حدود 25 درصد آن خورشیدی و 20 درصد بادی است. او گفت: “این امر به همه چیز یارانه اختصاص می دهد. برای کتابخانه ها هزینه می کند، برای جاده ها هزینه می کند، برای پل ها هزینه می کند.”

هاستینگز-سایمون گفت که مانع بعدی که ممکن است استان با آن روبرو شود، حفظ ظرفیت پروژه های خورشیدی برای اتصال به شبکه خواهد بود. او به تگزاس به عنوان نمونه ای از نحوه ادامه کار اشاره می کند. با داشتن پتانسیل خورشیدی زیاد، دولت تصمیم گرفت خطوط انتقال را با این فرض بسازد که اگر ما آن را بسازیم، توسعه‌دهندگان می‌آیند و پروژه‌های تجدیدپذیر را زمانی که فرصت اتصال [به شبکه] را دارند، خواهند ساخت.

وقتی صحبت از جایی می‌شود که می‌توان از پول عمومی برای بهره برداری از انرژی خورشیدی به بهترین شکل استفاده کرد، او گفت که خطوط انتقال “بزرگ‌ترین ضربه مالی است”.