نقاش
محمود معراجی:
دیدن نمایشی گزارش گونه از سیر تحول هنر مدرن در اروپا در سالهای ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۸که به دعوت گالری هنری انتاریو از موزه هنری گوگنهایم صورت گرفت موقعیت استثنای و جذابی را برای اهالی تورنتو و حتی کانادا فراهم کرد. من با اشتیاق چهار بار این نمایش بینظیر را دیدم و باید اعتراف کنم هر بار بی اختیار مدت زیادی روبروی کارهای سزان ، پیکاسو، دلونه وهمچنین موندریان و مارکس ارنست می ایستادم. با تمام احترام و ارزشی که برای کاندینسکی در شکلگیری مدرنیسم در اروپا میگذارم /کارهاش من را نگرفت. چند بار دیدن نمایش نه تنها این نظریه را ثابت کرد بلکه موارد نظری دیگری را هم برایم روشن کرد که میتوانم بحساب لمس مستقیم دیداری بگذارم.
یکی از جنبه های موفقیت این چنین نمایشگاهایی کمبود لمس بصری مستقیم و در عین حال اشباع تصاویر تکرار شده از نقاشی ها و اساسا هنرهای بصری به وسیله ابزار ارتباطی جدید است که به شکلی بینده اگاه را به سمت تکرار تجربه سنتی، یعنی دیدار از گالریها و مراکز هنری می کشاند. در مجموع لذت زیادی دارد بدون زحمت سفر موفق به دیدن یک مجموعه بی نظیر از تاریخ هنر نقاشی بشوی. این جابجایی نتنها ارزش فرهنگی و هنری دارد بلکه برای این مجموعه های هنری سود اقتصادی هم بهمراه دارد.
