CoronaVirusاجتماعیصفحه اولقدم زدن بر روی تیغمهمان ویژهویروس کرونا

کرونا همان اتفاق آخرالزمانی

گفتگو با مهدی بارچیان، عکاس آژانس NVP

سارا فرجی
روزنامه نگار
Sara Faraji
Journalist

زندگی پوچ است ولی باید از آن پوچی لذت برد و زندگی کرد.
گفتگو با مهدی بارچیان، عکاس آژانس NVP در باب کار در دوران کرونا.

کرونا هر چیز خوبی که نداشت، این خوبی را داشت که بی اعتبار بودن دنیا را به خوبی به همه آدم ها نشان داد و ثابت کرد که تا وقتی زنده ایم باید زندگی کنیم چون هرلحظه و هراتفاقی می تواند چرخه زندگی را متوقف کند. مهدی بارچیان، عکاس آژانس عکسNVP  سال گذشته همین روزها که تازه خبر کرونا در چین منتشر شده بود در استوری اینستاگرامش نوشت: این ویروس مرموز می تواند همان اتفاق آخرالزمانی باشد که همیشه از آن حرف زده می شد. بارچیان به قول خودش در میان همین زمانه آخرالزمانی مشغول به عکاسی شد و چهار مجموعه عکس را برای پروژه «قدم زدن روی تیغ» آژانس عکس NVP کانادا تولید کرد. این پروژه دارای گرنت بنیاد پولیتزر است و از عکاسانی که در آن شرکت کرده اند حمایت می کند.

بارچیان در خصوص مجموعه هایی که عکاسی کرد گفت: من هم مانند سایر بچه های پروژه که تمرکزمان روی کارگردان روزمزد بود، در این ایام کرونا سراغ سوژه هایی با این مضمون رفتم؛ افرادی که علی رغم محدودیت های کرونایی و شرایط سخت به وجود امده مجبور بودند کار کنند تا بتوانند درامد داشته باشند. در اولین پروژه ام از کارکنان یک کارخانه آرد عکاسی کردم. کسانی که به واسطه شغلشان که یکی از مایحتاج اولیه زندگی مردم را تامین می کنند مجبور بودند سرکار بروند و سخت کار کنند.

پس از آن سراغ بانوان قالیباف ترکمنی رفتم که شرایط کارشان به خاطر محدودیت های کرونا به هم ریخته بود. چون آنها در بخش تولید و بافتن قالی می توانستند کار کنند ولی بخش تامین خرید و فروش نخ و لوازم آن مشکل داشتند و از آن مهم تر مشتری هم برای فرش هایی که می بافتند وجود نداشت. در این میان خانواده ای را دیدم که مجبور شده بودند کارگاه قالی بافی شان را تعطیل کنند و در کنار خیابان نانوایی کوچکی را راه انداخته بودند و به مردم نان می فروختند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند.

این عکاس آژانس عکس  NVP  ادامه داد: پروژه دیگر من عکاسی از یک موسسه توانبخشی با نام بهکوش بود. در این پروژه هم از افراد ناتوان و معلول انجا در شرایط کرونایی عکس گرفتم و هم از کسانی که مجبور بودند به آن مرکز رفت و آمد داشته باشند؛ مثل مربیان این بچه ها، چون اگر میان آموزش انها فاصله می افتاد بچه ها هرچه که یادگرفته بودند اعم از موسیقی یا هر مهارت دیگری را فراموش می کردند. بنابراین آدم های زیادی به این مرکز برای کار رفت و آمد داشتند که خب چون به پول آن کار احیتاج داشتند. سرکار می آمدند چون اگر سرکار نمی رفتند درآمدی نداشتند.

Gorgan,Iran – June 6 , 2020 : Mehdi Alaie, 39, while instructing music to his trainees, is using a protection shield since three children in the Behkoush center have been died so far because of the coronavirus infection. Although he does not have any permanent job and working as a music instructor for children provides him with only an approximate hourly wage of four dollars, he has been working with the Behkoush center as a permanent instructor for almost five years. The Behkoush center is one of the most celebrated educational centers for mentally ill people in Iran which instructs these people in varied areas and improves their abilities for the better life. Boys aged 10 years and older diagnosed with any type of mental and physical disabilities are accepted here and would be instructed in a variety of fields from basic learnings such as shapes and currencies recognition to professional learnings as mathematics, carpet weaving, woodworking, playing musical instruments, and theatre acting. Then they would be introduced to the job market in order to find a convenient carrier. Although, three trainees passed away due to the coronavirus infection, the Behkoush center has resumed open with almost less than ten percent of its capacity to provide services to the ones who are in immediate needs. (Photo by Mahdi Barchian/NVP Images).

پروژه دیگر هم مرکز خیریه گندم بود که کارگاه خیاطی برای خانم های سرپرست، ناتوان و مهاجر دایر کرده و در ان زنان متعددی برای کسب درآمد مشغول کار خیاطی هستند که در این ایام به خاطر کرونا همه تلاششان را روی تولید ماسک و گان پزشکی گذاشته اند. اینکه خانم های این کارگاه بخاطر شرایطشان مجبور به کار و خیاطی بودند موضوعی بود که ذهن من را برای عکاسی مشغول کرد. چون مثلا برخی از این خانم ها هم سرپرست خانوار بودند و هم مهاجر. مثلا یک خانمی که در این کارگاه کار میکرد هم تبعه غیرقانونی افغانستان بود و هم سرپرست خانوار. به همین دلیل باید هرروز می آمد سرکار و یا مثلا چند نفر بودند که هم سرپرست خانوار بودند و هم مشکل شنوایی داشتند. من سعی کردم در عکس هایم قصه های این زنان را روایت کنم.

aq-Qala , Iran , APRIL 23 , Iran is amongst five of the countries with the highest spread of COVID-19. Iran’s government began an official lockdown on March 15th, 2020, the quarantines in place are for those who do not exhibit symptoms but have been exposed to the illness. For the large number of Iranians who live on a day by day income, staying home, means having no money to pay for essential things such as food. Therefore, they must take their life in their own hands and work in order to survive even at the risk of getting infected, spreading the virus in society at large, and even getting fined for breaking the quarantine. For them, choosing either path has extreme consequences.

بارچیان در خصوص حس و حال خودش در ایام کرونایی گفت: من به طورکلی آدم درونگرایی هستم و یک سبک زندگی برای خودم دارم که کرونا این سبک زندگی را تغییر داد، چون وقتی مدت زیادی را درکنار خانواده باشی و زندگی کنی مدل زندگی ت عوض می شود. بنابراین در یک شکل تعامل جدید با خانواده م قرار گرفتم. علاوه براین نکته ای که مهم تربود اینکه، سخت بودن و عجیب شدن شکل زندگی در دوران کرونا که برای همه مطرح بود برای من خیلی عجیب و غریب نبود، چون من قبل از کرونا هم به پوچی و هیچ نبودن زندگی اعتقاد داشتم و به واسطه شغلم که عکاس هستم، داستان های زیادی درباره از دست دادن ها ورنج آدم ها دیدم و از دست دادن برایم موضوع عجیبی نبود.

Gorgan,Iran – June 13 , 2020 : Zahra and Nasim are communicating using sign language. Lip-reading is an inseparably pivotal part of communicating deaf people with each other and to do so they have to take off their masks, the task which considerably increases the risk of coronavirus infection. Gandom charity center, a tailoring workshop, employs women who are either sole earner of the family, physically ill, or migrant workers. Founded six years ago, the workshop is now running by 16 female employees. The workshop was closed due to coronavirus outbreak, however, it started to work immediately after a few days since the beginning of quarantine time owing to the hospitals’ desperate need for medical gowns and masks. Producing 32000 medical gowns in two weeks for a health center in Tehran, is only one of their so many recent contracts. The workshop is normally open eight hours a day, though these days it opens in two full working shifts from 7 in the morning and till 9 p.m. regarding an increasing need for its products mainly because of coronavirus pandemic. The women employee in this workshop are being paid according to their workload, as an example a worker earns a 2-dollar wage in return for making 10 gowns taking approximately 3 hours of work. On average, each person working in this workshop makes 40 gowns a day and earns a daily wage of 8 dollars.
Iran is amongst five of the countries with the highest spread of COVID-19.(Photo by Mahdi Barchian/NVP Images)

البته هیچ زمانی اندازه این دوره خودم را انقدر به مرگ نزدیک نمی دیدم چون همیشه سوژه بیرون از من بود ولی در عکاسی این پروژه ها خود من هم به نوعی جزو سوژه بودم.  البته این پوچ گرایی و نیستی انگاری به معنی نیهلییست بودن و بی معنا دانستن زندگی نیست، اتفاقا بیشتر متوجه شدم که چون زندگی هیچ و بی سرانجام است باید بیشتر زندگی کرد و قدر لحظات را دانست در پروژه هایم هم همیشه دنبال ریشه های امید در آدم ها بودم حتی دراوج سختی و ناامیدی. بنابراین نگاهم به زندگی خیلی تغییر نکرد فقط در این ایام بر نظر خودم استوارتر و مطمئن تر شدم و فهمیدم درست فکر می کردم.

Gorgan,Iran – June 6 , 2020 : Yadegar Fathi, 40, instructing his trainees in playing the flute, is a Tehran Conservatory of Music alumni who he has lost his movement ability in a car accident. He was born in Kurdistan province – a city located in the east of Iran – however, owing to a lack of job opportunities there, he accepted the job offer of the Behkoush center located in Gorgan – a city in the north of Iran – and migrated there along with his wife. The Behkoush center is one of the most celebrated educational centers for mentally ill people in Iran which instructs these people in varied areas and improves their abilities for the better life. Boys aged 10 years and older diagnosed with any type of mental and physical disabilities are accepted here and would be instructed in a variety of fields from basic learnings such as shapes and currencies recognition to professional learnings as mathematics, carpet weaving, woodworking, playing musical instruments, and theatre acting. Then they would be introduced to the job market in order to find a convenient carrier. Although, three trainees passed away due to the coronavirus infection, the Behkoush center has resumed open with almost less than ten percent of its capacity to provide services to the ones who are in immediate needs. (Photo by Mahdi Barchian/NVP Images).

 

 

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

دکمه بازگشت به بالا