مینا رحیمی, تورنتو: تنها ۲۰ روز مانده به انتخابات سراسری کانادا در تاریخ ۲۹ می ۲۰۲۵، فضای سیاسی کشور داغ و پرجنب‌وجوش است. جلسات محلی شلوغ‌اند، مناظره‌ها داغ‌تر شده‌اند و رهبران احزاب شبانه‌روز در حال سفر به نقاط مختلف کشور هستند تا رأی‌دهندگان را، چه در درب خانه‌هایشان و چه در فضای مجازی، با خود همراه کنند. این انتخابات به باور بسیاری، نقطه عطفی در تاریخ سیاسی کشور است؛ تغییری نسلی و سرنوشت‌ساز. در ادامه، نگاهی دقیق‌تر و صمیمی‌تر داریم به رهبران اصلی احزاب و آنچه در این رقابت حیاتی به میدان آورده‌اند.
مارک کارنی – حزب لیبرال
مارک کارنی، رئیس پیشین بانک مرکزی کانادا و انگلستان، در مارس ۲۰۲۵ پس از کناره‌گیری غیرمنتظره جاستین ترودو، رهبری حزب لیبرال را برعهده گرفت. او چهره‌ای غیرحزبی اما باتجربه در امور اقتصادی است که وارد سیاست شده تا به بحران‌های اقتصادی، مسکن و محیط زیست پاسخی قاطع دهد. برنامه‌اش شامل ساخت ۵۰۰ هزار خانه در سال و تأسیس یک نهاد دولتی جدید برای مدیریت مسکن است. بسیاری معتقدند چالش واقعی کارنی، نه تنها پیروزی در انتخابات، بلکه اثبات توانایی‌اش در رهبری مردمی است. منتقدان می‌گویند او بیش از حد «نخبگرا» است و از واقعیت‌های روزمره فاصله دارد.
پیر پویلیِور – حزب محافظه‌کار
رهبر حزب محافظه‌کار، پیر پویلیور، از سال ۲۰۲۲ با رویکردی مردمی و شعارهایی چون آزادی، مقرون‌به‌صرفه بودن، و پاسخگویی به میدان آمده است. او قول داده که مالیات کربن را حذف کند، مقررات دولتی را کاهش دهد و ۲.۳ میلیون خانه در پنج سال آینده بسازد. سیاست‌هایش بر رشد اقتصادی و استقلال انرژی تمرکز دارند. پویلیور چهره‌ای پرانرژی و گاهی جنجالی است. او از شبکه‌های اجتماعی و ویدیوهای کوتاه استفاده می‌کند تا مستقیم با مردم صحبت کند، بدون واسطه رسانه‌های سنتی.
جگمیت سینگ – حزب دموکرات نو (NDP)
رهبر محبوب و کاریزماتیک حزب NDP، جگمیت سینگ، با شعارهایی در راستای عدالت اجتماعی و برابری وارد رقابت شده است. از جمله برنامه‌های او، گسترش خدمات درمانی رایگان شامل دارو و خدمات دندانپزشکی، ساخت میلیون‌ها واحد مسکونی مقرون‌به‌صرفه، و مقابله با بحران اقلیمی است. اگرچه سینگ از نظر محبوبیت شخصی در جایگاه بالایی قرار دارد، حزبش در ترجمه این محبوبیت به کرسی‌های پارلمانی با چالش مواجه است. با این حال، در میان نسل جوان و شهرنشین‌ها همچنان محبوب است.
ایو-فرانسوا بلانشه – حزب بلاک کبکوا
رهبر حزب بلاک کبکوا، ایو-فرانسوا بلانشه، صدای استان کبک در پارلمان فدرال است. او بر استقلال فرهنگی، حفاظت از زبان فرانسه، و محیط زیست تأکید دارد و با رویکردی منطقه‌محور، منافع کبک را در سطح ملی نمایندگی می‌کند. هدف بلانشه نخست‌وزیر شدن نیست؛ بلکه تثبیت نقش کبک به‌عنوان یک بازیگر مستقل و مؤثر در سیاست فدرال است.
الیزابت می و جاناتان پدنو – حزب سبز
برای نخستین‌بار، حزب سبز با رهبری مشترک الیزابت می، نماینده باسابقه پارلمان، و جاناتان پدنو، کنشگر حقوق بشر، وارد رقابت شده است. این حزب برنامه‌ای جسورانه در حوزه اقلیم دارد: برق ۱۰۰٪ تجدیدپذیر، ممنوعیت پروژه‌های جدید نفت و گاز، و ساخت ۱.۲ میلیون خانه مقرون‌به‌صرفه. اگرچه مدل رهبری دوگانه ممکن است باعث سردرگمی برخی رأی‌دهندگان شود، هواداران وفادار حزب سبز، محتوا و صداقت را بر ظاهر ترجیح می‌دهند.
ماکسیم برنیه – حزب مردم کانادا (PPC)
ماکسیم برنیه، بنیان‌گذار حزب مردم کانادا، همچنان با شعارهای آزادی فردی، دولت کوچک و مخالفت با محدودیت‌های دولتی حضور دارد. دیدگاه‌هایش طرفدارانی پرشور اما اقلیتی را جذب کرده که از سیاست‌های جریان اصلی ناامید شده‌اند. برنیه از زمان ۲۰۱۹ نتوانسته کرسی‌ای در پارلمان به دست آورد، اما در مناطق روستایی و میان طرفداران آزادی‌های فردی صدایی بلند باقی مانده است.
با نزدیک‌شدن به روز انتخابات، انتخاب پیش روی مردم کانادا بسیار متنوع و حساس است: رهبری تکنوکرات، اصلاحات مردمی، عدالت اجتماعی، هویت منطقه‌ای، اقدامات اقلیمی، و آزادی‌های فردی. این رقابت تنها یک انتخابات نیست؛ بلکه بازتابی است از مسیری که ملت می‌خواهد در آینده پیش بگیرد.
